Postkubistyczne metody twórcze malarzy amerykańskich
Ktoś coś powie w tym temacie? Muszę napisać kilka zdań do szkoły na ten temat 🙂
Dziękuję za rady i rozwinięcie tematu.
Malarze w zróżnicowany sposób rozwiązywali problem, jaki nastręcza łączenie figur i budowa tła obrazu. Obrazy przybierały formy abstrakcyjne lub wypełniano je przestrzenią postkubistyczną. Tacy malarze, jak Richard Hennessy lub William Ridenhour, szkicowali bezpośrednio farbą bez zaznaczania konturu. Obrazy postkubistyczne stały się generalizacją obiektywnego świata i czystą formą sztuki nieprzedmiotowej. Niektóre formy przypominały tarcze i liczby. Wtapiały się wizualnie w tło obrazu i przedłużały jego płaszczyznę. Przykładem tego mogą być dzieła Susan Rothenberg i Roberta Moskowitza. Zastosowany warsztat malarski upodabniał obraz do tła płaszczyzny. Malarstwo to wyraźnie odbiegało od kubistycznych form i dzieł realistycznych. Nowe połączenie malarstwa figuratywnego z abstrakcyjną formą pozwoliło na stworzenie nierealistycznego stylu przedstawiającego. Malarstwo to traktuje zasady geometrii z niezwykłą swobodą i czasami przypomina fowistyczne metody integrowania bryły z tłem. Taka iluzyjna istota malarstwa stanowi domenę wyobraźni, która jest jedną z zasad nowoczesnego malarstwa. Dla tej grupy artystów konieczność konstruowania obrazu jest odrzuceniem przypadkowości i automatyzmu. Pod względem estetycznym takie malarstwo wymagało podejmowania imperatywnych decyzji.
Wcale nie znałem tego typu stylu 🙂 Sama definicja jest dla mnie ciężka 🙂
To amerykanie mieli jakiś uzdolnionych malarzy? Hehe, pierwsze słyszę 🙂