Subkultury młodzieżowe co najmniej od lat 60. XX wieku, a nawet przełomu lat 50. i 60. pełnią ważną rolę w kulturze masowej. Powszechne skojarzenie z subkulturami jest najczęściej negatywne. Uważa się takie grupy za dziwaków, ludzi, którzy szukają swojej tożsamości w życiu i naznaczają ten okres poszukiwań poprzez przynależność do subkultury np. skinów, metalowców, punków, rockersów, hip-hopowców, skate’ów lub innych subkultur.
W literaturze naukowej od dawna już opisuje się zjawisko subkultur młodzieżowym. W Polsce tym problemem zajmuje się m.in. Mirosław Pęczak i Ryszard Dyoniziak. Naukowcy definiują subkulturę jako pewną wyodrębnioną, nieformalną grupę społeczną, która posiada swoistą, zrozumiałą tylko dla członków kulturę. Wyraża się ona w głoszonym i wyznawanym światopoglądzie, stylu bycia, stroju, ubiorze, fryzurze i stosunku do używek i środków psychoaktywnym. Zazwyczaj subkultury stosują pewne rodzaje środków odurzających – hippisi np. marihuanę, LSD i inne substancje halucynogenne, punkowcy podobnie „trawkę” i piwo. Są jednak i takie subkultury, które dbają o czystość i abstynencję, np. członkowie religijnych grup wyznaniowych.
Subkultura to szersze zjawisko niż się powszechnie uważa. Obejmuje nie tylko kontrowersyjne, niekiedy agresywne grupy ludzi, np. skinów czy pseudokibiców piłkarskich. Subkultura może się wytworzyć również w obrębie ruchu wyznaniowego, np. Ruch Światło-Życie albo w obrębie sekty, np. znana w Polsce Sekta Niebo, która funkcjonowała w latach 90. XX wieku.
Więcej o subkulturze przeczytasz na portalu halonews.pl
Bez względu na to, czy subkultura jest konstruktywna czy nie, każda z nich dąży do zaznaczenia w kulturze masowej swojej odrębności. Jej członkowie nie zgadzają się z powszechnie obowiązującym systemem wartości. Preferują swoje poglądy i ideały i dążą do wcielenia ich w życie. Każda subkultura wyraża swoisty bunt do zastanego porządku świata. Chce budować nowy ład społeczny i informuje o tym otoczenie poprzez swój specyficzny styl życia.
